چند نکته در باره روشنگری، مطالبه گری و اصلاحات-فیجانی 44

 

بنام خدا

چند نکته در باره روشنگری، مطالبه گری و اصلاحات

از نظر اینجانب، افرادی که در امر روشنگری و مطالبه گری فعالند، حتی اگر اشباهاتی هم مرتکب شوند، برای جامعه خود و کل بشریت، از کسانی که بی تفاوت یا ترسو هستند سودمندترند.

اما ضرورت دارد چند نکته را همیشه مد نظر داشته باشیم:

 

در سراسر جهان افراد و گروه های بسیار قدرتمند، عموم را مشغول مسائل بی اهمیت یا کم اهمیت می کنند تا خود بتوانند به اهداف نامشروعشان برسند، مانند تکرار بحث های بی نتیجه در باره نواقص یا دستاوردهای احزاب سیاسی، مسابقات ورزشی و زندگی سلبرتیها، اختلافات قومی و مذهبی.

از اینرو، با توجه به اینکه به طرق گوناگون مورد بمباران اطلاعاتی هستیم، باید مراقبت شود، جز در موارد ضروری، وقتمان را صرف پرداختن به چنین مطالبی نکنیم (از طریق خواندن و تماشا کردن یا نوشتن و بحث کردن).

 

در عین حال، تلاش شود فضای گفتگوی علمی، مستدل و منطقی در باره امور مهم، با هدف ارائه راهکار برای حل مسایل و رفع معضلات همراه با رعایت اولویت ها، برای همه فراهم شود. لازمه تحقق این امر پرهیز از تعصب بی اساس،  گوش دادن و فکر کردن منتقدانه در باره راهکارها و اندیشه های گوناگون (موافق و مخالف) است. بدیهی است که انسان نمی تواند بدون پیش فرض گوش دهد یا بخواند؛ اما می تواند بطور موقت پیش فرض ها را به تعلیق در آورد تا واقعیات را بهتر درک کند، و با ذهن باز آماده تغییر عقیده ای بعد از فراهم آمدن دلایل کافی باشد.

 

قبل از اینکه مطلبی را منتشر کنیم، آن را بررسی کرده و در باره درستی و ارزش تمام گزاره های آن فکر کنیم. نشر شایعات و مطالب بی اساس مانع جدی بر سر راه تغییر و اصلاح است. علاوه براین،  ممکن است مطلبی درست باشد اما ارزش خواندن و فکر کردن نداشته باشد یا فعلا در اولویت نباشد.

 

در همه حال، بدون سوگیری و با نیت خیر و اصلاح امور بنویسیم یا بازگو کنیم، و از غرض ورزی و تخریب دیگران پرهیز کنیم.  

 

اقدام ما محدود به گلایه و تکرار مطالب بی تاثیر یا کم اثر نباشد؛ در کنار بیان مشکلات و نواقص، اگر پیشنهاد و راهکاری داریم به متولیان مربوطه ارائه دهیم و برای تقویت پیگیری، رونوشتی به رسانه های مختلف (ناهمسو) و دستگاه های نظارتی بفرستیم. اینکه می گویند شنونده ای نیست یا دستگاه های نظارتی اقدام شایسته ای نمی کنند، بهانه ای موجه نیست. وقتی تعداد مطالبه گران زیاد و مطالبه گری مصرانه و با روشی علمی و متقاعدکننده باشد، بالاخره نتیجه خواهد داد، هرچند کم باشد، و مسئولین مفسد، نالایق یا کم کار، مجبور به تغییر رویه یا ترک جایگاه می شوند و به تدریج تغییرات مطلوب حاصل خواهد شد.

 

و در آخر، به بیگانگان بهانه و اجازه دخالت در امور کشورمان ندهیم؛ همانطور که ممکن است دو برادر با هم اختلاف و حتی جنگ و دعوا داشته باشند، اما به دیگران اجازه دخالت ندهند. یعنی اگر سیاستمداران و دولتمردان خارجی یا روزنامه نگاران، مجریان و دیگر مزدوران، برای تشدید اختلافات و پیچیده تر کردن مشکلات، اظهارنظر کردند و اقدامی کردند، به خاطر منافع شخصی یا حزبی، با آنها هماهنگ نشویم، و اگر می توانیم به آنها پاسخ مناسب و قاطع دهیم؛ حتی اگر همه دولتمردان کشورمان را فاسد و نالایق می دانیم و فراتر از اصلاح، خواهان انقلاب هستیم.

اکبر فیجانی 26 تیر ماه 1401

راهبرد و روش هایی برای افزایش بصیرت سیاسی و کشف واقعیات ایران و جهان-فیجانی44

 

بنام خدا

راهبرد و روش هایی برای افزایش بصیرت سیاسی و کشف واقعیات ایران و جهان

توجه: این نوشته بخشی از یک مطلب است که در 30 خرداد 1401 در سایت های بلاگفا و بیان نوشتم. به علت اهمیت موضوع، مجدداً آن را با اعمال تغییراتی بطور مجزا در اختیار علاقمندان می گذارم.

بنام خدا

راهبرد و روش هایی برای افزایش بصیرت سیاسی و کشف واقعیات ایران و جهان

همانطور که می دانید در جهان امروزی، بعلت حجم وسیع شایعات و سوگیری و تحریف نامحسوس اطلاعات با انواع ترفندهای رسانه ای، تشخیص واقعیت از غیر واقعیت و کشف حقیقت، کاری بسیار دشوار و مستلزم مطالعه گسترده، تفکر منتقدانه و هوشیاری زیاد می باشد. از اینرو، یک راهبرد موثر این است که، متناسب با نوع اطلاعات مورد نیاز، از تلفیقی از منابع و روش های گوناگون و تا حد امکان مطمئن استفاده کنیم. اگر همیشه اطلاعات سیاسی را از رسانه های منتسب به یک جریان فکری یا جبهه سیاسی کسب کنیم، به احتمال زیاد قادر به کشف و درک واقعیات نخواهیم بود و از حقیقت دور می مانیم.

 در زیر چند روش برای جمع آوری اطلاعات سیاسی بمنظور فهم بهتر واقعیات و کشف حقیقت پیشنهاد می شود. بدیهی است که هیچیک از این روش ها به تنهایی کافی نمی باشد؛ هریک مزایا و کاستی هایی دارد.

 یک روش نسبتاً راحت، مراجعه به رسانه های گوناگون داخلی و خارجی  دارای دیدگاه های متفاوت و ترجیحاً مخالف و ناهمسو، و مقایسه تحلیل آنها از حوادث و مسایل مورد نظر و بدنبال آن تحلیل شخصی و استنباط حقایق می باشد (منظور رسانه های متداولی مانند روزنامه، رادیو، تلویزیون و پایگا ه های اینترنتی می باشد).

روش دوم، در صورت دسترسی، بررسی توصیه یا گزارش اتاق های فکر کشورهای مختلف به دولتها و مجالس (مثل گزارش اندیشکده های مختلف به کاخ سفید یا کنگره آمریکا) است. در این مورد نیز لازم است همزمان برونداد اندیشکده های وابسته به جریان های فکری متفاوت و احزاب ناهمسو در چند کشور (غربی و شرقی) را بررسی کرده و حقایق را استنباط کنیم.

راه سوم، و احتمالاً مطمئن تر از دو مورد قبل، بررسی کتب و مقالات سیاسی منتشر شده در ژورنالهای علمی معتبر می باشد.

روش چهارم، در صورت موضوعیت و امکان دسترسی، بررسی گزارشات افسران سازمان های اطلاعاتی و سفرای کشور های مختلف می باشد. البته این روش محدودیت زیاد دارد و بیشتر در مورد کشف واقعیات گذشته کاربرد دارد ( تعداد بسیار کمی از این گزارشات بعد از چند دهه آزاد و منتشر می شوند).

روش پنجم، و بهترین و مطمئن ترین روش در بیشتر موارد، مراجعه به آثار و دیدگاه های نویسندگان و دانشمندان مستقل و دوستدار بشر می باشد. البته شناسایی چنین افراد و گروه هایی کاری آسان نیست؛ زیرا بسیاری از افراد یا سایت های مدعی صلح طلبی و دفاع از حقوق بشر، در عمل خادم دولت ها و قدرتمندان ضد بشر و مروج جنگ هستند.

یادآوری می شود که برای تحلیل یک حادثه یا مسئله واحد، بهتر است همزمان از چند روش و از چند رسانه ناهمسو استفاده شود و لازم است، ضمن پرهیز از وسواس و سو ظن غیر منطقی، در همه موارد با احتیاط به اطلاعات نگاه کنیم و هیچ چیز را بدون تحقیق و صد در صد باور نکنیم.

توجه: انتخاب و اولویت گذاری روش های فوق، نظر شخصی اینجانب می باشد.

اکبر فیجانی

نهم تیر ماه 1401

ایده های گوناگون 3

 

بنام خدا

می گویند تر و خشک با هم می سوزد؛ می گویم ما هستیم که تر و خشک را با هم می سوزانیم. اگر یک یا چند نفر از یک قشر، قوم، شهر و... مرتکب خلافی شدند یا ویژگی بدی داشتند، آن ویژگی را به کل گروه تعمیم ندهیم.

می گویند یک دست صدا ندارد. می گویم آنان که چنین می گویند یا از جمع شدن دستها می ترسند یا ناآگاهانه حرف دیگران را تکرار می کنند. امروزه بجای برداشت پیام اصلی این ضرب المثل و افزایش انگیزه برای همکاری و اتحاد، بیشتر نومیدی و دست از تلاش کشیدن القا می شود، با این توجیه که تلاش یک نفر بیهوده است.

می گویند خواهی نشوی رسوا، همرنگ جماعت شو. می گویم خواهی بشوی گمراه، همرنگ جماعت شو؛ چون معمولا اکثریت در اشتباهند. کاری را که مطمئنی درست است، انجام بده و راهی را که یقین داری راست است، ادامه بده، حتی اگر تنهایی.

تفکراتی مانند "یک دست صدا ندارد"  و "همرنگ جماعت شو" مانع اصلاح جوامع می شوند.

اکبر فیجانی