کمک به فلسطین و لبنان... چراها و چگونه ها

 

 

 

بنام خدا

کمک به فلسطین و لبنان... چراها و چگونه ها

نویسنده : دکتر علی اکبر ولایتی

مجله  پرسمان  اسفند 1385، شماره 54

ما برای توسعه کشورمان، رفع بیکاری ها و نابسامانی های اقتصادی، نیازمند پول و امکانات مادی هستیم؛ چرا باید به کشورهایی مثل افغانستان، لبنان و فلسطین کمک کنیم؟

برای توجیه این کمک ها، چند دلیل داریم؛ دلیل اول این کار، منحصر به ما نیست و هر کشوری در هر جای دنیا، بخشی از امکانات خود را صرف کمک های خارجی می کند؛ صرف نظر از این که این کشور، فقیر باشد یا ثروتمند. بسیاری از کشورهای آفریقایی، پذیرای آوارگان دیگر هستند و یا بار مشکلات کشورهای دیگر را به دوش می کشند؛ در حالی که خودشان در نهایت فقرند. در کشور بروندی یا رواندا، جنگ قبیله ای صورت گرفت و عده ای که مورد ستم قبیله ها بودند، به کشورهای فقیر مجاور فرار کردند و هر چند خود اینها فقیر بودند، ولی میهمان های ناخوانده را از کشور خود بیرون نکردند و یا از حداقل امکانات، محروم نساختند. در کشوری، زلزله ای رخ می دهد و یا سیلی جاری می شود. کشورهای دور و نزدیک به آن کشور، کمک می کنند و یا همه کشورها، سهمیه ای به بهداشت جهانی می دهند و بهداشت جهانی، آن را صرف کشورهای فقیر می کند.

بنابراین، کمک کردن به کشورهای دیگر، امری رایج و بین المللی است و هیچ کشوری نمی تواند از زیر بار این مسئولیت، شانه خالی کند؛ گر چه کشور خودش نیازمند به این کمک مالی باشد. این کار، اختصاص به ما ندارد و امروز به عنوان یک وظیفه بین المللی، برای همه کشورها و ملت های متمدن عالم، تعریف می شود و ما نمی توانیم از این عرف پذیرفته شده بین المللی، شانه خالی کنیم؛ زیرا ما نیز در جایی محتاج به کمک دیگران هستیم. ما باید دین خودمان را به جامعه بین المللی ادا کنیم تا جزء فعالان عرصه بین الملل به حساب بیاییم؛ زیرا بخشی از نیازهای سیاسی و اقتصادی ما در همکاری با جامعه بین الملل تأمین می شود. ما باید حضور داشته باشیم و هزینه این حضور را نیز بپردازیم. حق عضویتی که به سازمان ملل، یونسکو، بهداشت جهانی، سازمان کار و کنفرانس اسلامی می دهیم، رقم بالایی است؛ ولی نمی توانیم از آن شانه خالی کنیم؛ زیرا بخشی از نیازمندی های ما، در عضویت، فعالیت و مشارکت در مجامع بین المللی تأمین می شود.

 

دلیل دوم، رابطه بین کشورهای اسلامی است؛ یعنی بخشی از منافع ما، در بین الملل اسلامی تأمین می شود. این منافع، ممکن است سیاسی، معنوی، فرهنگی یا مادی باشند. اگر شما بخواهید از بانک اسلامی وام بگیرید، باید عضو کنفرانس اسلامی باشید و حقتان را آن جا بپردازید. باید نشان دهید که در روز حادثه، به کمک کشورهای دیگر اسلامی می شتابید تا اگر شما یک نیاز سیاسی پیدا کردید یا جبهه ای در مقابل شما شکل گرفت، بتوانید کمک های سیاسی و بین المللی دیگر کشورهای اسلامی را طلب کنید.

جامعه اسلامی، اعضای یک پیکرند و نمی شود گفت که عضوی دردی داشته باشد و دیگر عضوها راحت باشند.

جامعه اسلامی، «امت واحده» است و نمی شود بخشی از جامعه اسلامی، دچار مشکلی باشد و بقیه، احساس راحتی کنند. امروز بیش از هر روزی، جهان به هم مرتبط و به یک «دهکده جهانی» تبدیل شده است. در این دهکده، همه به هم نزدیکند و همسایه های دیوار به دیوار، نمی توانند بی خبر از هم باشند و به همدیگر بی اعتنایی کنند. بنابراین، در صحنه بین المللی، باید به وظیفه بین المللی و در جهان اسلام، باید به وظیفه «اسلامی» خود عمل کنیم؛ چون ما نیز حرف ها، پیشنهادها و نیازمندی هایی داریم و نمی توانیم این ها را مطرح کنیم؛ مگر این که اگر دیگران نیز مشکلاتی را مطرح کردند، ما به کمک آنان بشتابیم. این، مادی ترین تحلیل کمک به جهان اسلام است.

 

دلیل سوم این که بخشی از امنیت ملی هر کشوری، در خارج از مرزهای آن کشور تأمین می شود. شما نمی توانید در خاک ایران بنشینید، در محدوده خاک ایران بمانید و بعد توقع داشته باشید که امنیت شما تأمین گردد. حضرت امیرمؤمنان علیه السلام می فرماید: «هیچ قومی ذلیل نشدند؛ مگر این که در خانه خود نشستند تا دشمنان به سراغ آنان آمدند». این، واقعیت همیشه تاریخ است. اگر شما این جا نشستید، می بینید دشمن در کشورهای همسایه و منطقه شما، زمینه سازی می کند و ممکن است علیه شما کاری بکند. شما نباید بنشینید تا طرح های دشمن از مرحله طرح و نقشه، به عمل درآید و به خاک شما حمله کنند و بعد شروع به دفاع کنید. اگر دیدید در خارج از مرزهای شما و در کشورهای همسایه یا در منطقه شما اقداماتی علیه شما می کنند، باید دخالت کنید. این، خواست و سیاست عمومی هر کشوری است که می خواهد سرپا بماند.

آمریکایی ها در نیمکره غربی هستند؛ ولی ناوگان خود را به نیمکره شرقی فرستاده اند. ناوگان ششم آنها در مدیترانه، ناوگان هفتم آنها در اقیانوس هند و کبیر و ناوگان پنجم آنان، در خلیج فارس مستقر است. اگر از آمریکایی ها بپرسند که شما در خلیج فارس چه می کنید و ناوهای هواپیمابَرِتان در خلیج فارس چه می کنند؟ می گویند: منافع ملی ما ایجاب می کند که در خلیج فارس باشیم. بنابراین، منافع ملی آمریکا ایجاب می کند که آن ها در خلیج فارس باشند؛ منافع ملی روس ها ایجاب می کند که با ده هزار نیرو و ناو و هواپیما، در دریای خزر، مانور بدهند؛ منافع هندی ها ایجاب می کند که در اقیانوس هند، مانور دریایی بدهند و... .

منافع ایران هم ایجاب می کند که در منطقه خود، حضوری فعال داشته باشد و حداقل شاخص ها و گیرنده هایی داشته باشد که بتوانند پیش از وقت، اخطار بدهند و ما را از خطرهایی که در پیش داریم، آگاه سازند تا اقدامات پیش گیرانه انجام شود. پیش گیری، همیشه مؤثرتر و کم هزینه تر از درمان است. پیش گیری، چه در دردهای جسمی و چه در دردهای روحی یا اجتماعی، ارزان تر و مؤثرتر است.

این، یک اصل پذیرفته شده است که بخشی از پایه های امنیت ملی کشورها، در خارج از مرزهای آنها مستقر شود. ما در لبنان، فلسطین، خلیج فارس، دریای خزر، آسیای مرکزی، قفقاز، افغانستان، آفریقا، بالکان و...، باید حضور داشته باشیم تا بتوانیم از منافع ملی خود دفاع کنیم. این، به معنای دخالت در امور داخلی دیگران نیست. ما به دولت افغانستان کمک می کنیم؛ اگر زلزله ای آمد، کمک های امدادی می فرستیم و اگر آواره های افغانی به ایران آمدند، از آنها پذیرایی می کنیم. ما نمی توانیم یک مرز و دیوار آهنین بین ایران و افغانستان بکشیم و اگر کشیدیم، مطمئن نیستیم که کسی از این دیوار بالا نمی رود و به این طرف نمی آید. یکی از چیزهایی که نمی توانیم تغییر بدهیم، همسایه هاست. دو کشوری که همسایه اند، تا قیامت با هم همسایه خواهند بود. ما نمی توانیم عراق را از این جا برداریم و بگذاریم در سیبری و سیبری را برداریم و بگذاریم جای عراق؛ پس چیزی که ثابت است، همسایه های هر کشوری است و ما باید به همسایه های خود توجه داشته باشیم.

اگر دشمنان بخواهند علیه ما کاری بکنند، حتما در کشورهای همسایه ما، پایگاه درست می کنند. اگر ما رابطه خود را با کشورهای همسایه و منطقه اصلاح کنیم، آن کشور همسایه، به دشمن یا متجاوز خارجی، اجازه نمی دهد که پایگاه نظامی علیه ما ایجاد کند؛ پس اگر قرار شد به ایران حمله ای صورت بگیرد، حتما از طریق همسایه هاست و اگر ما رابطه خودمان را با همسایه هایمان اصلاح کنیم، این شانس را کم می کنیم یا از بین می بریم.

یکی از کشورهای قسم خورده ایران، اسراییل است. اسراییلی ها تلاش می کنند که در کشورهای همسایه ما نفوذ کنند. آنان سعی می کنند تا در خلیج فارس، آسیای مرکزی و قفقاز، حضوری فعال داشته باشند و این را هم تصریح کرده اند که ما سعی می کنیم در حیاط خلوت ایران، نفوذ کنیم. حیاط خلوت ما، کشورهای همسایه ما - عراق، افغانستان، پاکستان، آذربایجان، ترکیه، ترکمنستان و کشورهای خلیج فارس - هستند. اسراییلی ها می خواهند با برقراری رابطه با همسایه های ما، بر ما فشار وارد کنند. ما هم اگر قرار باشد اقدام متقابل انجام دهیم تا توازنی بین امکانات ما و دسترسی های اسراییل فراهم شود، حتما باید با کشورهایی که با اسراییل همسایه اند، رابطه داشته باشیم. بنابراین، ما با لبنان و سوریه - به عنوان دو کشور همسایه اسرائیل - رابطه استراتژیک داریم و این در حقیقت، کمک بزرگی به حفظ امنیت ملی ماست.

سوریه، متحد ماست. در لبنان، حزب اللّه، متحد ماست و اینها در کنار مرز اسراییل قرار دارند. اگر اسراییلی ها در آذربایجان و ترکمنستان نفوذ کنند، یکی از اهدافشان، فشار آوردن بر ایران است و ما هم باید کار متقابل انجام دهیم تا توازن منطقه ای به وجود آید. بسیاری از موارد امنیت کشورها، در سایه توازن استراتژیکی بین نیروهای مختلف و با عوامل ایجاد کننده قدرت در منطقه، حاصل می شود. اگر اسراییلی ها بیایند و در جای جای کشورهای همسایه نفوذ کنند، به این معناست که هر وقت خواستند می توانند بر ما فشار آورند و در این صورت، ما وسلیه متناسب و متفاوتی برای خنثی کردن فشار آنها نداریم.

 

بنابراین، اگر اسلامی و انسانی هم فکر نکنیم و یا به عرف بین المللی بی اعتنا باشیم، باز هم مصالح و منافع ما ایجاب می کند که پایه های امنیتی خود را در بیرون از مرزهای جغرافیایی کشورمان، محکم کنیم. با توجه به این موضوع، تحکیم دوستی با حزب اللّه و مردم لبنان، در حقیقت، یکی از امکانات بسیار خوب جمهوری اسلامی در این رودررویی منطقه ای است.

این، وضع توسعه طلبی زیاده خواهی آمریکایی ها و اسراییلی هاست که اصلاً حد ندارد و ما با این شرایط سخت و دشوار، مواجه هستیم. آیا مصلحت است که به خواب خرگوشی برویم و منتظر باشیم تا هر بلایی می خواهند، بر سر ما بیاورند؟ نطفه های توطئه، در اطراف ما و علیه ما، در حال شکل گیری است و ما باید با خلق امکانات، اینها را خنثی کنیم؛ قبل از این که این ظرفیت های خصومت، علیه ما به فعلیت تبدیل شوند که در این قسمت، جمهوری اسلامی تا حدود زیادی موفق بوده است.

حفظ امنیت و استقلال کشور و مقاومت و پایداری در مقابل توسعه طلبی آمریکا و اسراییل، هزینه ای دارد که باید آن را پرداخت کرد و کشورهایی که حاضر نیستند این هزینه ها را بپردازند، بیش از این، به آنها تحمیل می شود و دچار وضعیتی می گردند که اگر چند برابر آن هزینه را هم صرف کنند، باز مشکلشان حل نمی شود. نمونه بسیار روشن آن، ترکیه و عراق است.

 

promotion of peace and justice by raising political awareness - fijani 44

 

 

 

Note 2: This article was first published in Blogfa on January 28, 2020

 

                                                In the Name of God

Promoting peace, security and justice in the world by raising political insight and ethics: a letter to university professors

 

Dear professors!

I have read extensively and reflected on major global issues like war and injustice since I was in high school, and arrived at the conclusion that, in this era of disinformation, unequal visibility, and biased coverage, raising political awareness and insight as well as promoting spirituality and ethics would probably be the most effective solution to world's problems and the best strategy to prevent war and conflict and establish peace and security in the world. 

Political insight is the key to security and conflict resolution largely due to the fact that politics is involved in all aspects of our social and individual life, including education, business, nutrition and health and, at the same time, political discourse is rife with various forms of disinformation. It is therefore clear that having political insight makes people less vulnerable to deception and exploitation and hence can improve their social behavior and quality of life at large.  Likewise, the promotion of spirituality and ethics is of high importance mainly because spiritualty and ethics play crucial roles in shaping social behavior and directing peaceful international relations, and more importantly, because knowledge without ethics can do more harm than good to human beings

This might sound obvious. However, we need to take into consideration the fact that a substantial number of people are either not interested in politics or use unreliable sources of political information, mainly because they do not have the time or opportunity most highly educated people are endowed with. The results of a series of unpublished surveys I conducted in 7 higher education institutes during the past decade suggest that the majority of university students tend to get their news from unreliable sources, both traditional and modern. Most are not even aware of the availability of alternative sources.

            As you may already know, the majority of people across the world are being indoctrinated, controlled, and exploited by the global power elite. These super-rich and/or extremely powerful politicians control more than 50 percent of the world wealth and own or somehow influence the mainstream media, and as they derive unlimited benefit from conflicts, they are behind most wars worldwide and pose a major obstacle in the way of lasting peace settlement.

Accordingly, all people, regardless of their nationality, race, and religion, should take all measures to inform as many people as they can. I believe the responsibility rests primarily with university professors and other highly educated people, especially those concerned about injustice and human suffering, as they are the most qualified, given their knowledge and academic skills.

I strongly believe that exposure to opposing political views or diverse political information can generally enhance political insight and tolerance of opposing views and should be encouraged and practiced widely. This strategy, however, may not work well with most people on the grounds that the majority of ordinary people are obsessed with the difficulties of daily life or are otherwise engaged with less serious issues like sports and celebrities’ lives and hence do not have the time or opportunity to develop the knowledge and skills required for locating reliable sources and evaluating the credibility of the political information they consume. That said, for a great proportion of the world population, raising political awareness and insight can best be achieved by identifying and sharing reliable sources.  

In addition, while writing original material is of high value, in this age of information explosion and disinformation, increasing the readership of reliable sources seems to be a more effective strategy.

Finally, it is obvious that it is almost impossible to find neutral or unbiased materials, especially in the area of politics. It helps, however, to identify relatively reliable sources and share them with as many people as possible, encouraging further sharing.

Materials from such sites/sources can be shared in different forms.  Original articles or theses in fields such as communication science, media studies, and applied linguistics (critical discourse analysis, in particular), can be directed to incorporate the materials from these sites. For instance, the selected sites can be compared with the mainstream media in terms of the type and amount of disinformation techniques and strategies they have employed when reporting or commenting on the same events or issues. More specifically, in the case of applied linguistics, intact articles or selected parts can be assigned in graduate and undergraduate courses like discourse analysis, critical discourse analysis, sociolinguistics, as well as reading and translating journalistic materials. Likewise, related parts/ideas from different articles, interviews, and speeches/lectures can be synthesized into a concise more reader friendly article. However, sharing selected ideas or quotes in the form of short paragraphs or voice clips through social media seems to be the most effective strategy, mainly due to the fact that some people cannot afford the time or are simply unwilling to read or listen to lengthy materials.

 

Akbar Fijani, Iranian University Instructor

January 28, 2020

 

Among the different sites and sources I know, I suggest the following. I have examined the content of these sites, closely taking into consideration the profile/works of the regular contributors to each. They generally publish more sophisticated, reliable and accurate information compared to similar outlets. 

 

English key words (phrases):

New World Order, globalization, global(world) governance, the global power elite, global(world) government, who rules the world, neoliberalism, media disinformation, indoctrination, mind control, cognitive warfare, manufacturing consent, culture change, think tanks, soft war, multinational corporations, consumerism, imperialism, capitalism and war, capitalists, neocolonialism, Hollywood, Freemasonry, critical discourse analysis, state terrorism, biological war, cyber attack, Islamophobia, Iranophobia, spirituality,  religious sect(cult),  theosophy,  genetically modified foods, Bilderberg, the Bank for International Settlements  -  Rothschilds  -  Rockefellers

 

English sites and sources:

 

 Journal of peace research

Global Research.ca  -

Truthout –

FAIR.org(Fairness and accuracy in reporting) -

Oxfam (International)

Galtung Institut(GI):

TRANSCEND Media Service(TMS) -

TRANSCEND Research Institute(TRI)- 

Press TV

 

Iranian English sites and sources:

 

 

Tasnim News Agency

Mehr News Agency

Nour News

Iranian Diplomacy

 

 

                                     ********************************